Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

sus Minervam (

  • 1 Sus Minervam docet

    "Свинья учит Минерву", т. е. невежда поучает сведущего
    Латинская поговорка.
    Цицерон, "Академические беседы", I, 5, 18: Et, si sus Minervam, ut aiunt, tamen inepte, quisquis Minervarn docet. "И если нелепо учить, как говорится, свинье Минерву, то нелепо и кому бы то ни было учить Минерву".
    ср. Фест, 310 м: Sus Minervam in proverbio est, ubi quis docet alterum, cujus ipse inscius est. "Свинья Минерву" - поговорка о тех, кто учит другого тому, чего сам не знает"
    Ныне ищут обычно великих и выпуклых очков, чтобы разглядеть то, что зримо простым оком. А простое-то око вернее, коли на нем нет бельма. Ну его, чужеземный ум! Право, другой раз подумаешь - вот sus Minervam docet. (А. А. Измайлов, Три пункта.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Sus Minervam docet

  • 2 sus

    sūs, sŭis (nom. suis, Prud. adv. Symm. 2, 813; gen. sueris, Plaut. ap. Fest. s. v. spectile, p. 330 Müll.; cf. Varr. L. L. 5, § 110 ib.; dat. plur. subus, Lucr. 5, 969; 6, 974; 6, 977; Plin. 29, 4, 23, § 75:

    suibus,

    Varr. R. R. 2, 1, 5), comm. [Gr. hus; O. H. Germ. sū; Engl. sow, swine].
    I.
    A swine, hog, pig, boar, sow, Varr. R. R. 2, 1, 5:

    ferus et fera,

    id. ib. 8, 78; Cic. N. D. 2, 64, 160; id. Div. 1, 13, 23; 1, 17, 31; Ov. F. 4, 414; Hor. Ep. 1, 2, 26; 2, 2, 75 al.—Prov.:

    sus Minervam (sc. docet) in proverbio est, ubi quis id docet alterum, cujus ipse inscius est,

    Fest. p. 310 Müll.:

    etsi non sus Minervam, ut aiunt, tamen inepte, quisquis Minervam docet,

    Cic. Ac. 1, 5, 18:

    etsi sus Minervam,

    id. Fam. 9, 18, 3:

    docebo sus, ut aiunt, oratorem eum, quem, etc.,

    id. de Or. 2, 57, 233; cf.:

    sus artium repertricem (docet),

    Hier. Ep. 46, 1.—
    II.
    A kind of fish, Ov. Hal. 132.

    Lewis & Short latin dictionary > sus

  • 3 sūs

        sūs suis, m and f    [cf. ὕσ; Engl. sow, swine], a swine, hog, pig, boar, sow: sus quid habet praeter escam?: Saetigerae fetus suis, a young pig, V., L., H., O.—Prov.: sus Minervam docet (of an ignorant person attempting to instruct one better informed): docebo sus, ut aiunt, oratorem. — A fish, O.
    * * *
    swine; hog, pig, sow

    Latin-English dictionary > sūs

  • 4 sus

    [st1]1 [-] sŭs, adv.: voir susque. [st1]2 [-] sūs, sŭis, m. ou f. (plur. sues, suum, subus): - [abcl][b]a - porc, pourceau, cochon, verrat, truie. - [abcl]b - Ov. un poisson.[/b]    - sus Minervam docet ou sus Minervam (prov.): c'est un pourceau qui en remontre à Minerve.    - sus artium repertricem (docet), Hier. Ep. 46, 1: c'est un pourceau qui en remontre à Minerve.    - sus silvaticus (sus ferus): sanglier.
    * * *
    [st1]1 [-] sŭs, adv.: voir susque. [st1]2 [-] sūs, sŭis, m. ou f. (plur. sues, suum, subus): - [abcl][b]a - porc, pourceau, cochon, verrat, truie. - [abcl]b - Ov. un poisson.[/b]    - sus Minervam docet ou sus Minervam (prov.): c'est un pourceau qui en remontre à Minerve.    - sus artium repertricem (docet), Hier. Ep. 46, 1: c'est un pourceau qui en remontre à Minerve.    - sus silvaticus (sus ferus): sanglier.
    * * *
        Sus, suis, generis communis. Plin. Un porc, Porceau, ou Truye.

    Dictionarium latinogallicum > sus

  • 5 sus

    1. sus, Adv., aufwärts, empor, s. sursum .
    ————————
    2. sūs, suis, c. (v. der Wurzel su - zeugen, gebären, griech. σῦς, ὗς, ahd. sū, Sau, gotisch swein, ahd. swīn), I) das Schwein, die Sau, Cic. u.a.: sus plena, trächtig, Cic.: sus lactans od. lactens, Saugferkel, Solin.: sus silvaticus, Wildschwein, Varro fr.: so auch sus ferus, Plin.: sus mansuetus, Liv.: sus dux, das Leitschwein, Plin.: sus alba, Aur. Vict.: sus setosa, Phaedr.: sus masculus, Liv.: sus femina (Ggstz. aper, männl. Wildschwein, Keiler), Plin.: ut lutulentus sus cum quovis volutari, Ps. Cic. decl. in Sall. 3. – Sprichw., sus Minervam docet, wenn ein Einfältiger einen Klügeren lehren oder ihm Regeln geben will, Cic. Acad. 1, 18: u. dafür sus artium repertricem (docet), Hieron. epist. 46, 1: so auch et docebo sus, ut aiunt, oratorem, Cic. de or. 2, 233. – II) ein Fisch, Ov. hal. 130 (132). – Nom. suis, Varro LL. 10, 7. Prud. c. Symm. 2, 814 (Dressel Nom. sues). – Genet. sueris u. Abl. suere, Varro LL. 5, 110: Nom. u. Akk. Plur. sueres, Liv. Andr. fr. bei Fest. 352 (b), 21 (nach Müllers Vermutung. s. p. 397, a). Plaut. bei Fest. 230 (b), 28. – Dat. u. Abl. Plur. suibus, Varro LL. 5, 110. Colum. 7, 9, 9, u. subus. Varro r.r. 2, 5, 1. Cic. de nat. deor. 2, 111. Lucr. 5, 966 (sūbus) u. 974 u. 977 (sŭbus). Varro sat. Men. 127 (sūbus), Plin. 11, 279; 24, 176 u. 29, 75.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sus

  • 6 sus [2]

    2. sūs, suis, c. (v. der Wurzel su - zeugen, gebären, griech. σῦς, ὗς, ahd. sū, Sau, gotisch swein, ahd. swīn), I) das Schwein, die Sau, Cic. u.a.: sus plena, trächtig, Cic.: sus lactans od. lactens, Saugferkel, Solin.: sus silvaticus, Wildschwein, Varro fr.: so auch sus ferus, Plin.: sus mansuetus, Liv.: sus dux, das Leitschwein, Plin.: sus alba, Aur. Vict.: sus setosa, Phaedr.: sus masculus, Liv.: sus femina (Ggstz. aper, männl. Wildschwein, Keiler), Plin.: ut lutulentus sus cum quovis volutari, Ps. Cic. decl. in Sall. 3. – Sprichw., sus Minervam docet, wenn ein Einfältiger einen Klügeren lehren oder ihm Regeln geben will, Cic. Acad. 1, 18: u. dafür sus artium repertricem (docet), Hieron. epist. 46, 1: so auch et docebo sus, ut aiunt, oratorem, Cic. de or. 2, 233. – II) ein Fisch, Ov. hal. 130 (132). – / Nom. suis, Varro LL. 10, 7. Prud. c. Symm. 2, 814 (Dressel Nom. sues). – Genet. sueris u. Abl. suere, Varro LL. 5, 110: Nom. u. Akk. Plur. sueres, Liv. Andr. fr. bei Fest. 352 (b), 21 (nach Müllers Vermutung. s. p. 397, a). Plaut. bei Fest. 230 (b), 28. – Dat. u. Abl. Plur. suibus, Varro LL. 5, 110. Colum. 7, 9, 9, u. subus. Varro r.r. 2, 5, 1. Cic. de nat. deor. 2, 111. Lucr. 5, 966 (sūbus) u. 974 u. 977 (sŭbus). Varro sat. Men. 127 (sūbus), Plin. 11, 279; 24, 176 u. 29, 75.

    lateinisch-deutsches > sus [2]

  • 7 sus

    I sūs, suis (арх. gen. suēris) (gen. pl. suum, dat. pl. subus, реже suibus) m., f.
    (тж. s. masculus L) кабан, вепрь Vr, C, PM etc.
    s. Minervam (sc. docet) погов. C =яйцо курицу учит
    II sus- [из subs] приставка = sub-
    перед начальными c, p, t основного слова, напр.
    sus-cipio, sus-pendo, sustineo

    Латинско-русский словарь > sus

  • 8 Minerva

    Mĭnerva (old orthogr. Menerva, like magester, leber, etc., acc. to Quint. 1, 4, 17), ae, f. [from the root men, whence mens, memini, moneo, etc.; v. infra], a Roman goddess, identified with the Grecian Pallas Athene, the daughter of Zeus, and the goddess of wisdom, of sense and reflection, of the arts and sciences, of poetry, and of spinning and weaving: Minerva dicta, quod bene moneat. Hanc enim pagani pro sapientiā ponebant; Cornificius vero, quod fingatur pingaturque minitans armis, eandem dictam putat, Paul. ex Fest. p. 123 Müll.; cf. Cic. N. D. 1, 30, 180; 3, 23, 59; Varr. L. L. 5, § 74 Müll.:

    daedala, Enn. ap. Paul. ex Fest. s. v. daedalam, p. 68: Minerva nostra, custos urbis,

    Cic. Fam. 12, 25, 1:

    Minerva Iliensis,

    Ulp. Fragm. 22, 6:

    Aristoteles... Minervam esse Lunam probabilibus argumentis demonstrat,

    Arn. 3, 31.—Prov.: pingui or crassā Minervā aliquid facere, without art, skill, or learning, plainly, rudely, Col. 1 praef. § 33; Cic. Lael 5, 19:

    rusticus crassā Minervā,

    Hor. S. 2, 2, 3:

    invitā Minervā,

    contrary to the bent of one's genius or natural abilities, against the grain, Hor. A. P. 385: quia nihil [p. 1146] decet invitā, ut aiunt, Minervā, id est adversante et repugnante naturā, Cic. Off. 1, 31, 301:

    sus Minervam (docet),

    a stupid man will instruct a wise one, Cic. Ac. 1, 5, 18:

    omnis Minervae homo,

    jack - of - alltrades, Petr. 43, 8: MINERVA MEDICA, i. e. medicina, the goddess of health, Inscr Rein. 11, 81:

    fecit ex ebore aeque Minervam,

    a statue of Minerva, Plin. 34, 8, 19, § 54. — Transf.
    A.
    A working in wool, spinning and weaving:

    tolerare colo vitam tenuique Minervā ( = telā, lanificio),

    Verg. A. 8, 409; Ov. M. 4, 33; Prop. 2, 9, 5.—
    B.
    To form the name of a place.
    1.
    Minervae Arx, v. Minervius, II. B.—
    2.
    Minervae Promontorium, a promontory in Campania, to the south-east of Surrentum, the abode of the Sirens, now Punta della Capanella, Liv. 40, 18, 8; Ov. M. 15, 709.

    Lewis & Short latin dictionary > Minerva

  • 9 ὗς

    ὗς (A), ὗν, gen. ὑός [pron. full] [ῠ]; or σῦς, σῦν, gen. σῠός, ὁ and : Hom. prefers σῦς, and uses ὗς only metri gr.: in Hdt. and [dialect] Att. ὗς is the prevailing form, as also at Rhodes, IG12(1).905, Myconos, SIG1024.16(iii/ii B. C.), etc., and ὑῶν ὄρος is an Argive place-name, ib.56.25 (V B.C.);
    A

    ὖς Alc.99

    (s.v.l.); both forms in Pi., v. infr.; ὗς in PCair.Zen. 462.7 (iii B. C.), LXXLe.11.7, al. ( σῦς only as v. l. in Ps.79(80).14), and Plb.8.29.4, 31.14.3, 34.8.8 ( συναγρειον f.l. in 8.26.10, B.-W. ii Praef. p.lxxvii); but σῦς (acc. σῦν ) in IG5(1).1390.34, al. (Andania, i B. C.): pl., nom. ὕες, σύες; acc. ὕας, σύας, [dialect] Att.

    ὗς Pl.Tht. 166c

    , Plb.12.4.5,8, GDI5633.9 ([place name] Clazomenae ) (

    σῦς Od.14.107

    ); gen. ὑῶν, συῶν; dat. ὑσί (

    συσί Il.5.783

    , 7.257), but [dialect] Ep. also

    ὕεσσι Od.13.410

    , σύεσσι (v. infr.):—the wild swine, of the boar,

    σῦν ἄγριον ἀργιόδοντα Il.9.539

    , cf. 8.338, al.;

    ἀργοτέρῳ συΐ καπρίῳ 11.293

    ;

    ἀγροτέροισι σύεσσιν ἐοικότε 12.146

    ;

    ἀργιόδοντος ὑός 10.264

    ; also called σῦς κάπριος or κάπρος, v. sub vocc.; cf. also χλούνης; of the sow,

    συὸς ληϊβοτείρης Od.18.29

    ;

    ὗς ἄγριος Hdt.4.192

    , cf. X.Cyr.1.6.28, etc.; ὕες (v.l. ὗς)

    ἄγριαι Arist.HA 578a25

    .
    2 of the domesticated animal, Od. 14.14; the hogs being eaten,

    ὕες θαλέθοντες ἀλοιφῇ Il.23.32

    ; they were fed on acorns, Od. 10.243; also on μῆλα πλατανίστινα, Gal.6.597;

    τοκὰς ὗς

    sus foeta,

    Luc.Lex.6

    , cf. Od. 14.16;

    ὗς ἐπίτεξ Alciphr. 3.73

    .
    3 provs., Βοιωτία ὗς, of stupidity (cf. συοβοιωτοί), Pi.O.6.90, cf. Fr.83 ([etym.] σύας) ; ὗς ποτ' Ἀθαναίαν ἔριν ἤρισεν (or more shortly ἡ ὗς τὴν Ἀθηνᾶν, Lat. sus Minervam, Plu.Dem. 11), of dunces setting themselves up against wise men, Theoc.5.23;

    οὐκ ἂν πᾶσα ὗς γνοίη Pl. La. 196d

    ; ὗς διὰ ῥόδων 'a bull in a china-shop', Crates Com.4; ὗς ἐκώμασε, of arrogant and insolent behaviour, Theognost.Can.24; ὗς ὑπὸ ῥόπαλον δραμεῖται, of one who runs wilfully into destruction, Dinoloch.14; παχὺς ὗς ἔκειτ' ἐπὶ στόμα (cf. βοῦς VIII) Men.21; λύσω τὴν ἐμαυτῆς ὗν I will give my rage vent (' go the whole hog'), Ar.Lys. 684.
    II = ὕαινα 11, Epich.68, Archestr.Fr.22.1.
    III v. ὕσγη. (Cf. Lat. σῡς, OE. sú, sw-in: perh. I.-E. sū-s fem. 'mother', cf. Skt. sū-s 'mother', sū-te 'bring forth (young)'; change of meaning as in Polish maciora (1) 'mother', (2) 'sow', and in Sardinian mardi 'sow', from mater; Skt. sū-s is also masc., and σῦς is difficult.)
    ------------------------------------
    ὗς (B), [dialect] Dor. for οἷ,
    A whither, IG4.498.4 (Mycenae, ii B. C.).
    II [dialect] Dor. for ἐκεῖ ([etym.] σε), in the gloss ὕσειμι· ἐκεῖ βαδίζω, Hsch. (cf. ὗσπερ).

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ὗς

  • 10 Minerva

    ae f.
    1) Минерва, любимая дочь Юпитера, родившаяся из его головы, девственная богиня-покровительница наук и искусств, мирной городской жизни, ремесел, но тж. войны (отожд. с греч. Афиной)
    Minervae promunturium L, O — Минервин мыс, крутой мыс в Кампании, против Капреи
    invitā Minervā C, H — без внутренних побуждений, вопреки склонностям
    crassā (pingui) Minervā C, Col, H — просто, неискусно, грубовато
    sus Minervam (sc. docet) погов. Cяйца курицу учат
    2) поэт. прядение, ткачество V etc.
    3) масличное дерево, олива O

    Латинско-русский словарь > Minerva

  • 11 "Свинья учит Минерву"

    т. е. невежда поучает сведущего

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > "Свинья учит Минерву"

  • 12 Minerva

    Minerva, ae, f. (etrusk. Menerfa od. Meurfa), eine römische Gottheit, identitch mit der griechischen Ἀθήνη, Tochter des Zeus, Göttin der Weisheit, des Verstandes u. Nachdenkens, der Künste u. Wissenschaften (des Spinnens, Webens, der Poesie usw.), auch des Krieges, insofern er mit Einsicht geführt wird, Erfinderin des Öls u. der Bearbeitung der Wolle usw., Varro LL. 5, 74. Cic. de nat. deor. 3, 53 u. 55. Ov. fast. 3, 815 sqq.: Minerva medica, Göttin der Heilkunst, Corp. inscr. Lat. 6, 10133. – sprichw., crassā Minervā od. pingui, ut aiunt, Minervā, von od. mit derbem, schlichtem Hausverstande, Hor. sat. 2, 2, 3. Cic. de amic. 19. Colum. 1. praef. 33: sus Minervam (docet), wenn ein Dummer einen Klugen belehren will, Cic. Acad. 1, 18: invitā Minervā alqd dicere, facere etc., ohne Geschick, ohne Beruf, Cic. de off. 1, 110. Hor. de art. poët. 385: non invitā Minervā, Cic. ep. 12, 25, 1: omnis Minervae homo, er war in allen Sätteln gerecht, er trieb's in jeder Weise, Petron. 43, 8. – meton. (poet.) = Wollarbeit (Spinnen, Weben usw.), Verg. Aen. 8, 409. Prop. 2, 9, 5 u. 4, 5, 23. Hor. carm. 3, 12, 5. Arnob. 5, 45. – / arch. Genet. Minerves, Fasti Philoc. im Corp. inscr. Lat. 12. p. 260. – Nbf. Menerva, Quint. 1, 4, 17. Corp. inscr. Lat. 1, 1457; 14, 4105: Dat. Menervai, Corp. inscr. Lat. 1, 1462. Dav.: a) Minervālis, e, die Mi nerva (d.i. Gelehrsamkeit u. Verstand) betreffend, artes, Tert. de spect. 11: M. munus = minerval (w. s.), Hieron. in epist. ad Ephes. 6, 4: magister M., Vorsteher des Minervadienstes, Corp. inscr. Lat. 5, 7462 u. 7565. – Plur. subst., Minervālia, ium, n., Festlichkeiten zu Ehren der Minerva, Serg. comm. in Donat. 434, 32 K. – b) Minervius, a, um, minervisch, cives Minervii, v. den Athenern, Arnob.: nomen, der Minerva, Arnob. – subst., Minervium, iī, n., α) ein Tempel der Minerva, Varro LL. 5, 47. Arnob. 6, 6. – β) Stadt u. Burg (arx Minervae, Verg. Aen. 3, 531) mit einem alten, ehemals reichen Tempel der Minerva, südl. von Hydruntum in Kalabrien, Seehafen, ältester Sitz der Salentiner, von den Römern 125 v. Chr. kolonisiert, j. Castro, mit dem Hafen Porto Badisco, Liv. 45, 16, 5. Vell. 1, 15, 4.

    lateinisch-deutsches > Minerva

  • 13 Ei [2]

    Ei, ovum. – Sprichw., er sieht ihm ähnlich, wie ein Ei dem andern, s. ähnlich: das Ei will klüger sein, als die Henne, sus Minervam, ut aiunt (ὑς τὴν Άϑηνᾶν, Cic. Ac. 1, 18): er geht wie auf Eiern, pedem summis digitis suspendit.

    deutsch-lateinisches > Ei [2]

  • 14 Henne

    Henne, gallina. – Sprichw., das Ei will immer klüger sein als die H., sus Minervam (sc. docet, Cic. Ac. 1, 18).

    deutsch-lateinisches > Henne

  • 15 ὗς

    ὗς, u. , gen. ὑός, acc. ὗν, wie σῠς, Schwein, Eber und Sau; gew. das zahme Schwein, Hom., der aber σῦς häufiger gebraucht; auch Her. hat beide Formen; ὗς ἄγριος Xen. Cyr. 1, 6,28, wie Pol. 8, 28, 10, der auch ὗς allein so braucht, 8, 31, 4 u. sonst. – Sprichwörtlich war ὗς ποτ' Ἀϑηναίαν ἔριν ἤρισε, Theocr. 5, 23, oder kürzer ὗς πρὸς Ἀϑηνᾶν, sus Minervam, vom Kampfe der Unverständigen gegen die Verständigen; ὗς διὰ ῥόδων, ἐπὶ τῶν σκαιῶν καὶ ἀναγώγων, Crates bei Phot.; ὗς ἐκώμασε, vom übermüthigen, frechen Betragen; ὗς ὑπὸ ῥόπαλον δραμεῖται, von Einem, der wissentlich in sein eigenes Verderben läuft; οὐκ ἂν πᾶσα ὗς γνοίη, Plat. Lach. 196 d. Ueber ὗς Βοιωτία s. die Erklärer zu Pind. Cl. 6, 90. – [Υ ist in allen zweisylbigen Casus kurz.]

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > ὗς

  • 16 Minerva

    Minerva, ae, f. (etrusk. Menerfa od. Meurfa), eine römische Gottheit, identitch mit der griechischen Ἀθήνη, Tochter des Zeus, Göttin der Weisheit, des Verstandes u. Nachdenkens, der Künste u. Wissenschaften (des Spinnens, Webens, der Poesie usw.), auch des Krieges, insofern er mit Einsicht geführt wird, Erfinderin des Öls u. der Bearbeitung der Wolle usw., Varro LL. 5, 74. Cic. de nat. deor. 3, 53 u. 55. Ov. fast. 3, 815 sqq.: Minerva medica, Göttin der Heilkunst, Corp. inscr. Lat. 6, 10133. – sprichw., crassā Minervā od. pingui, ut aiunt, Minervā, von od. mit derbem, schlichtem Hausverstande, Hor. sat. 2, 2, 3. Cic. de amic. 19. Colum. 1. praef. 33: sus Minervam (docet), wenn ein Dummer einen Klugen belehren will, Cic. Acad. 1, 18: invitā Minervā alqd dicere, facere etc., ohne Geschick, ohne Beruf, Cic. de off. 1, 110. Hor. de art. poët. 385: non invitā Minervā, Cic. ep. 12, 25, 1: omnis Minervae homo, er war in allen Sätteln gerecht, er trieb's in jeder Weise, Petron. 43, 8. – meton. (poet.) = Wollarbeit (Spinnen, Weben usw.), Verg. Aen. 8, 409. Prop. 2, 9, 5 u. 4, 5, 23. Hor. carm. 3, 12, 5. Arnob. 5, 45. – arch. Genet. Minerves, Fasti Philoc. im Corp. inscr. Lat. 12. p. 260. – Nbf. Menerva, Quint. 1, 4, 17. Corp. inscr. Lat. 1, 1457; 14, 4105: Dat. Menervai, Corp. inscr. Lat. 1, 1462. Dav.: a) Minervālis, e, die Mi-
    ————
    nerva (d.i. Gelehrsamkeit u. Verstand) betreffend, artes, Tert. de spect. 11: M. munus = minerval (w. s.), Hieron. in epist. ad Ephes. 6, 4: magister M., Vorsteher des Minervadienstes, Corp. inscr. Lat. 5, 7462 u. 7565. – Plur. subst., Minervālia, ium, n., Festlichkeiten zu Ehren der Minerva, Serg. comm. in Donat. 434, 32 K. – b) Minervius, a, um, minervisch, cives Minervii, v. den Athenern, Arnob.: nomen, der Minerva, Arnob. – subst., Minervium, iī, n., α) ein Tempel der Minerva, Varro LL. 5, 47. Arnob. 6, 6. – β) Stadt u. Burg (arx Minervae, Verg. Aen. 3, 531) mit einem alten, ehemals reichen Tempel der Minerva, südl. von Hydruntum in Kalabrien, Seehafen, ältester Sitz der Salentiner, von den Römern 125 v. Chr. kolonisiert, j. Castro, mit dem Hafen Porto Badisco, Liv. 45, 16, 5. Vell. 1, 15, 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Minerva

  • 17 Minerva

        Minerva ae, f    [1 MAN-], the goddess of wisdom, sense, and reflection, of the arts and sciences, of poetry, and of spinning and weaving, identified with the Grecian Athene, T., H., O.—Prov.: agamus pingui Minervā, i. e. without art, rudely: rusticus crassā Minervā, H.: invitā Minervā, against one's bent, H.: causam egi non invitā Minervā, not unaptly: sus Minervam (docet), i. e. the fool instructs the wise.—A working in wool, spinning and weaving: tolerare colo vitam tenuique Minervā (i. e. telā), V.: Intempestiva, O.
    * * *
    Minerva, Roman goddess of wisdom

    Latin-English dictionary > Minerva

  • 18 ὗς

    ὗς, u. , wie σῠς, Schwein, Eber und Sau; gew. das zahme Schwein. Sprichwörtlich war ὗς ποτ' Ἀϑηναίαν ἔριν ἤρισε, oder kürzer ὗς πρὸς Ἀϑηνᾶν, sus Minervam, vom Kampfe der Unverständigen gegen die Verständigen; ὗς ἐκώμασε, vom übermütigen, frechen Betragen; ὗς ὑπὸ ῥόπαλον δραμεῖται, von einem, der wissentlich in sein eigenes Verderben läuft

    Wörterbuch altgriechisch-deutsch > ὗς

  • 19 Невежда поучает сведущего

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Невежда поучает сведущего

См. также в других словарях:

  • Sus Minervam — Sus Minervam, Verkürzung für »Ne sus Minervam« (s. d.) …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Sus Minervam — (nämlich docet, lat.), das Schwein (lehrt) die Minerva, d.i. der Dümmere den Klügern. Sprüchwort, wenn Leute Andere in Etwas belehren wollen, wovon sie nichts verstehen …   Pierer's Universal-Lexikon

  • sus Minervam (docet) — sus Mi|ner|vam [do|cet] [ ...vam ( do:tsɛt)] <lat. ; »das Schwein (belehrt) Minerva«> der Dümmere will den Klügeren aufklären …   Das große Fremdwörterbuch

  • Ne sus Minérvam — (sc. doceat), lat. Sprichwort: »Daß doch das Schwein (d.h. der Dumme) die Minerva (d.h. den Weisen) nicht belehren wolle!« …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Et si sus Minervam tamen inepte, quisquis Minervam docet. — См. Хавронья …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • Sus [1] — Sus, lat., Sau; s. (docet) Minervam, das Schwein lehrt die Minerva d.h. der Dumme den Weisen …   Herders Conversations-Lexikon

  • Ne sus Minervam — (опущено doceat) латинская поговорка: свинья (т. е. глупый) не должна учить Минерву (т. е. умного) …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • Sau — (s. ⇨ Schwein und Süge). 1. A Sau thuet an Granssa, wan s baroan vabeigeht. (Oberösterreich.) Gegen die, welche, ohne zu grüssen, bei andern vorübergehen: »Sogar eine Sau grunzt, wenn sie vorbeigeht.« Der Bauer hält das Grüssen für etwas, was… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • хавронья — злостный и бессмысленный критик На то хавронье дано рыло, чтоб она рыла. Ср. Хавронья хрюкает: ну, право, порют вздор; Я не заметила богатства никакого: Все только лишь навоз да сор; А кажется, уж, не жалея рыла, Я там изрыла Весь задний двор.… …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона

  • Хавронья — (злостный и безсмысленный критикъ). На то хавроньѣ дано рыло, чтобъ она рыла. Ср. Хавронья хрюкаетъ: ну, право, порютъ вздоръ; Я не замѣтила богатства никакого: Все только лишь навозъ да соръ; А кажется, ужъ, не жалѣя рыла,             Я тамъ… …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • Schwein [1] — Schwein (Sus L.), Gattung aus der Familie der Dickhäuter (Vielhufer); an allen Füßen zwei große, stark behufte Mittelfinger, mit welchen das S. ganz, u. zwei kürzere Seitensinger, mit welchen es kaum auftritt; die unteren Schneidezähne sind… …   Pierer's Universal-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»